Mini D Festival
Création théâtre de mouvement, danse contemporaine et musique live (8+).
Giolisu/ Teatro Pachuco
Présentation PRO
Trois personnages nous entraînent dans un univers surréaliste, inspiré du cinéma muet, à la frontière entre rêve et réalité. Ils utilisent le langage du mouvement et du geste et construisent un dialogue silencieux.
Dans cet univers, les objets ont une vie propre, une table plane dans l’ air, un tas de linge prend vie, un manteau vide fouille en cherchant son propriétaire, une cage à oiseaux devient une lanterne dans l’obscurité.
Rien n’est jamais ce qu’il paraît dans cette rencontre entre trois personnages improbables et inadaptés.
"Je suis Sisyphe" est un dialogue imaginaire entre Pina Bausch et René Magritte en train de discuter de l’absurdité de la vie".
"Nous sommes tous devenus les Sisyphes des temps modernes, condamnés à une existence absurde, faite de comportements étranges et bizarres.
Nous jouons avec la beauté de l’absurdité. Nous travaillons à partir de natures mortes, distillant des images et trouvant des mouvements répétitifs, qui se soutiennent puis se contredisent. Le choix des objets est profond et signifiant et ce qu’on en fait devient poétique et sublime".
Creatie bewegingstheater, hedendaagse dans en live muziek
Drie personages leiden ons binnen in een door de stomme film geïnspireerde surrealistische wereld op de grens tussen droom en werkelijkheid. Aan de hand van een bewegings- en gebarentaal bouwen ze een woordeloze dialoog op.
In dit universum leiden voorwerpen een eigen leven, een tafel zweeft door de lucht, een berg wasgoed komt tot leven, een rondfladderende jas gaat op zoek naar zijn eigenaar, een vogelkooi wordt een lantaarn in de duisternis. Niets is wat het lijkt in deze ontmoeting tussen drie bizarre en onaangepaste personages.
"Je suis Sisyphe" (Ik ben Sisyphus) is een denkbeeldige dialoog tussen Pina Bausch en René Magritte over de absurditeit van het leven.
"We zijn allemaal Sisyphussen van de moderne tijd geworden, veroordeeld tot een absurd bestaan, gevuld met zonderlinge en dwaze gedragingen".
We spelen met de schoonheid van het absurde. We gaan uit van stillevens, distilleren beelden en vinden repetitieve bewegingen die elkaar aanvullen om vervolgens de strijd met elkaar aan te binden. De keuze van de objecten is fundamenteel en betekenisvol, en wat we ermee doen krijgt een poëtisch en subliem karakter.
